HVBS heeft een vloekend “roze – rood” uiteinde, en sluit af met één punt

De dames van HVBS speelden op zaterdag 16 december alweer hun laatste wedstrijd van dit jaar, die plaatsvond in “Kulturhus de Marke” in het altijd prachtige Twentse dorpje “Hengevelde”.
Voordat de dames vertrokken, werden eerst de bloemen bezorgd aan het huisadres van de -al jarenlange- steun en toeverlaat van het eerste damesteam van HVBS “Agnes van de Hoogen”, die er deze wedstrijd helaas niet bij kon zijn vanwege een schouderoperatie.

Ruim een uur later stapten de dames uit bij de sporthal in Hengevelde om de wedstrijd tegen “W.H.C” te spelen, een nieuw team in de Hoofdklasse B en tevens een onbekende tegenstander voor HVBS. Een team wat evenveel punten heeft gehaald in de competitie als HVBS, maar op doelsaldo een plekje hoger in de ranglijst staat dan HVBS.

“Ons eigen spelletje blijven spelen en de rust in het spel houden”, zo luidde de tekst in de kleedkamer voorafgaand aan de wedstrijd. Gelukkig bleek er wel een “bekende scheidsrechter” van HVBS in het veld te staan, waardoor het vertrouwen en het enthousiasme bij de dames van HVBS nog verder groeide. Het beloofde een kleurrijke wedstrijd te worden, die helemaal compleet gemaakt werd door de wedstrijdbal van deze avond. Een fantastisch mooie roze bal, waarvan de kwaliteit met het blote oog vanaf de tribune waargenomen kon worden. Bijna euforisch begonnen de dames aan de wedstrijd.
Gelukkig hebben de dames van HVBS die niet uit Spakenburg zelf komen, voorafgaand aan de wedstrijd een lesje “Spakenburgs” gehad van Marina Heinen en Annet Koelewijn. Hierdoor konden we na 5 minuten spelen in ieder geval unaniem concluderen, dat de roze wedstrijdbal meer dan uitstekend “bikte”, waardoor we de bal regelmatig even zagen vliegen.
WHC begon met een hele snelle tegenaanval, wat HVBS wederom lastig kon bijbenen. Gelukkig bleek de tegenstander slechts voor een krappe 10 minuten zuurstof op voorraad te hebben, en zakte het tempo net zo snel naar beneden als dat de bal omhoog “bikte”.
Alhoewel iedereen de gebruiksaanwijzing van de bal wel doorhad, en de gebruiksaanwijzing van de tegenstander ook niet de meest ingewikkeldste was, leek HVBS hun eigen aanwijzingen niet altijd evengoed meer te begrijpen. Aanvallend was er wederom een gebrek aan creativiteit en van de rust in het spel was niet erg veel terug te zien. Gelukkig stond Hillegonde van Twillert weer subliem te keepen, en stond HVBS sterk in de dekking. De eerste helft gaat gelijk op, door doelpunten uit de opbouwrij van zowel HVBS als W.H.C. Met 10 tegen 9 gaat HVBS de rust in.

Na rust komt HVBS -net als vorige week- moeizaam uit de startblokken. De scheidsrechter had hier zeker geen last van, integendeel. WHC had duidelijk hun zuurstoftank weer bijgevuld voor 10 minuten rennen, waardoor HVBS tegen een achterstand van 4 goals aan moest kijken.
Marina Heinen had nog ergens een restje zuurstof op voorraad liggen, en scoorde binnen een hele korte tijd 4 doelpunten vanaf de opbouw. Naast doelpunten, heeft Marina deze wedstrijd ook genoeg gele kaarten en tijdstraffen gescoord, om met een rode kaart het veld afgestuurd te kunnen worden. Haar bijdrage aan de wedstrijd en o.a. het uitstekende keeperswerk, was voldoende om toch nog één punt mee naar huis te nemen. HVBS heeft gewoon niet goed gespeeld, waardoor het voelt als een “verliespunt” en niet als een “winstpunt”.
Eindstand: 20-20