Op zaterdagavond werd de verre uitreis naar Olst ondernomen om aldaar aan te treden tegen de nummer 5 van de ranglijst, Wesepe. De thuiswedstrijd werd nipt gewonnen door HVBS met 24-21, dus er zouden bij de tegenstander wel wraakgevoelens aanwezig zijn. HVBS was niet compleet en had te kampen met wat ziektegevallen.

De wedstrijd ging in het eerste kwartier gelijk op tot een tussenstand van 8-9. De kansen werden over en weer goed afgerond. Hierna brak het Spakenburgse kwartiertje aan. De dekking stond, na een kleine omzetting, als een Berlijnse muur en Jannike ranselde de spaarzame ballen, die er toch door kwamen, bekwaam uit haar doel. In de aanval werden er bijna geen fouten gemaakt en was elke aanval doeltreffend. De rust brak aan met een stand van 11-16.

Gezien de niet al te ruime wisselbank was het in de tweede helft noodzaak om te consolideren. De Spakenburgsen waren steeds de bovenliggende partij en ondanks enkele tijdstraffen voor HVBS kon Wesepe niet echt dichterbij komen. Tot een paar minuten voor tijd was het verschil steeds 5-6 doelpunten. Het laatste stukje zakte de concentratie wat in omdat de buit al binnen was en kon Wesepe de eindstand bepalen op 24-27 in Spakenburgs voordeel.

Deze uitermate sportieve wedstrijd werd verdiend gewonnen door de vrouwen uit het vissersdorp.

Zeer goed gespeeld.

De doelpunten werden gemaakt door:

Annet (3x), Denise (2x), Liandra [1x], Mariëlle [5x], Marina [10x], Roos [3x] en Sacha [3x]

Uw verslaggever.

lees hieronder het verslag van de tegenstander

Potjandriedubbeltjes, dat verrekte HVBS altijd! Die ploeg staat zelden hoger dan wij op de ranglijst, maar vrijwel altijd hebben we het moeilijk tegen ze. Zaterdagavond was helaas geen uitzondering. Opnieuw dolven wij – hoewel we met acht punten meer vier plaatsen hoger genoteerd stonden – het onderspit. Die handbalsters uit Bunschoten-Spakenburg, ze liggen ons niet.

De wedstrijd begon met een balletje door de lange benen van Irene. Dat bleek al een veeg voorteken te zijn. Marjolien deed wel direct wat terug met een schot vanuit het midden, maar langzaam maar zeker pakte HVBS in de beginfase al de voorsprong. Wel haakten we lang aan, maar bij 9-11 sloeg het onheil echt toe. Irene stopte eerst nog overtuigend een break-out, maar de zes opeenvolgende kansen van HVBS daarna werden wél succesvol afgerond. Wij zetten daar helemaal niets tegen over. Ineens stond het 9-17 en was de achterstand wel erg groot. Voor rust deden we met doelpunten van Marjolien en Yvonne nog wel iets terug, maar de 11-17 ruststand was behoorlijk verontrustend. Zelfs de scheidsrechters waren van ons geschrokken. De twee heren in het groen hadden ons dit seizoen al vaker gefloten, maar zelden hadden ze ons zo mat zien spelen. “We hebben jullie nog geen waarschuwing hoeven geven!”

De tweede helft was het spelbeeld niet veel positiever. Vrij snel kwamen wij in overtal te staan, maar dat speelden we niet goed uit en leverde geen doelpunt op. Sterker nog, Imre moest een break-out stoppen om te voorkomen dat we er in ondertal een tegen kregen. Toch werd het verschil iets kleiner. Maureen, die langzaamaan terugkomt na haar langdurige blessure, schoot haar tweede doelpunt van de avond erin. Marleen rondde een perfecte lange bal van Imre mooi af en Evelien scoorde vanuit de rechterhoek. 16-19, met nog ruim een kwartier te gaan. Dat was ineens geen hopeloze achterstand meer. Maar HVBS was zo vriendelijk onze goede moed de grond in te stampen. Na onze drie scores op rij, deed HVBS namelijk hetzelfde en zo was het verschil weer zes: 16-22.

Opnieuw kwamen we terug tot drie punten (22-25), maar het bleek vechten tegen de bierkaai. Op de momenten dat we het gevoel kregen terug te komen, gooide het goed spelende HVBS er weer een bal in. Het zat er absoluut niet in vandaag. Een 24-27 nederlaag was het resultaat.

Erg jammer, want het gevoel was goed na de twee ruime overwinningen van de afgelopen twee weken. De vierde plek, ons doel dit seizoen, is echter nog steeds in zicht. In een rechtstreeks duel kunnen we die plek aanstaande zaterdag van Groessen overnemen. Groessen, ligt ons dat wel? Laten we het daar maar even niet over hebben… Maar eens zou dat toch moeten veranderen? Waarom niet aankomend weekend?