LOON NAAR WERKEN
Zaterdagavond werd in de Stormvogel eindelijk loon naar werken verkregen.
Op het programma stond de wedstrijd tegen de nr 4 van de ranglijst, Wesepe. De uitwedstrijd was, na een gelijkopgaande strijd van 50 minuten, uiteindelijk geflatteerd verloren met 25-12.
Het eerste damesteam werd versterkt met enkele ervaren dames uit het combiteam, te weten Chrissie, Corinne en Margriet. Dat betekende wel dat er drie vaste speelsters van dames 1 op de tribune moesten plaatsnemen. Lisanne had een benauwdheidsaanval gehad en was nog niet hersteld. Ellen was net terug van skivakantie en ook Denise moest plaatsnemen op de tribune.
De eerste helft ging volledig gelijk op waarbij de thuisploeg steeds aan de goede kant van de score zaten met een of twee verschil. De dekkingen stonden stevig uit te delen waarbij de beide ervaren scheidsrechters geen moment de controle over de wedstrijd verloren. Ze lieten
veel toe wat ten goede kwam van het spel. De ruststand was 12-12.
De rustpauze werd gebruikt om de zaken nog eens door te spreken en afspraken te bevestigen.
De tweede helft verliep heel anders. HvBS nam rustig een voorsprong met gedegen spel waarbij steeds een andere speelster werd vrijgespeeld. Na een kwartier spelen stond er een tussenstand op het scorebord van 19-15!
Hierna leek er iets van nonchalance in de ploeg te sluipen en moest het team uit het vissersdorp toekijken hoe Wesepe steeds een beetje dichterbij kwamen. HvBS raakte regelmatig de lat en de paal en scoorde dus even niet. De tussenstand van 19-17 na 55 minuten leek penibel, maar met
de afspraken nog vast in het hoofd en Hilligonde Bos op doel, die werkelijk alles uit haar “hok” hield, speelde HvBS de wedstrijd rustig uit en behaalde de eerste en volledig verdiende overwinning. Eindstand 22-21.
Hier kan het team vertrouwen uit putten voor de rest van het seizoen. Er zijn nog genoeg punten te halen tegen slechtere tegenstanders dan Wesepe. Niet meteen volgende week in de uitwedstrijd tegen de ongeslagen koploper Wijhe, maar over twee weken tegen Lettele liggen er weer volop kansen. Het is aan dames 1 om die kansen te grijpen en te vechten voor klassebehoud zoals ze zaterdagavond hebben laten zien.
De doelpunten werden gemaakt door: Margriet v Kesteren (5x), Crissie Rijkhoek (4x), Sacha Roelofs (4x), Femke Intema (3x), Dominique Ruizendaal (2x), Marina Heijnen (2x), Sanne Aarsman (1x) en Corine vd Brom (1x).
Met sportieve groet,
Uw verslaggever.
Bekijk hieronder de foto’s en het verslag van de tegenstander
Met 22-21 verliezen van HVBS. Dat is best een schokkende uitslag. Vooral als je weet dat HVBS vóór dit weekend slechts een keer gelijk had gespeeld en verder alles overtuigend verloren had. Als je dan als nummer 4 onderuit gaat tegen die ploeg, heb je natuurlijk wat uit te leggen. Ik zal een poging doen.
Eerst maar even alle ‘goede’ excuses. Het was een eind rijden naar Bunschoten-Spakenburg, en dat op een gladde en druilerige zaterdagavond. De gang waar we onze warming-up deden was erg koud (‘de hel’, volgens een enkele, zeer dramatisch ingestelde teamgenoot). We speelden niet in ons vertrouwde gele shirt. En de bal was erg naar (oh nee, die was juist erg fijn…). Nee, dat zijn allemaal smoezen en die hadden geen invloed op de wedstrijd. Wat wel het verschil maakte met de thuiswedstrijd (die wonnen we simpel met 25-12) was de samenstelling van HVBS. HVBS begon dit seizoen met een sterk verjongd team. Veel oude en sterke krachten die jaren op rij zorgden dat HVBS hoog in de hoofdklasse meedraaide, hadden een stapje terug gedaan. Maar die ‘gevreesde’ speelsters stonden zaterdagavond ineens weer tegenover ons. En die kunnen een heel aardig potje handballen.
De inbreng van de oude rotten zorgde voor veel dreiging in de aanvallen van HVBS. In de thuiswedstrijden werd de bal enkel rondgespeeld en wisten ze in de eerste helft slechts drie keer te scoren. Nu hadden ze er na dertig minuten al vier keer zo veel ingegooid. HVBS stichtte vooral gevaar vanaf links, in samenwerking met de sterke middenopbouwster en slimme cirkelspeelster. Door combinaties tussen die speelsters lieten we ons regelmatig verrassen. In de verdediging stond de welbekende Bunschoten-Spakenburgse muur er weer. Lastig om door heen te komen of overheen te schieten. Op snelheid moesten we ze te slim af zijn, maar dat lukte onvoldoende. En dan toch nog even een wel plausibel excuus: het soms over het randje verdedigen van HVBS werd niet bestraft. In de eerste minuten werd Anouk tijdens een break in haar rug geduwd. De scheidsrechter greep naar zijn borstzak en deelde maar liefst een gele kaart hiervoor uit. Dat gaf wel aan dat we daar niet te veel van hoefden te verwachten…
Maar goed, het blijven al met al slechte excuses, want we hebben zelf te veel fouten gemaakt. Breaks niet afmaken, slap verdedigen, op cruciale momenten niet toeslaan. Het had allemaal veel scherper en beter gemoeten tegen dit HVBS. Een ploeg die in deze samenstelling zeker nog meer punten gaat pakken.
